Iets over mezelf

In Scheveningen werd op 23 november 1957 een meisje geboren. Ik!

Jammer genoeg werden er in die tijd bijna geen foto’s van kinderen genomen. Eén van de weinige foto’s die ik heb, tref je hieronder aan. Zoals je kunt zien is de foto rond de kerstperiode genomen en was ik drie of vier weken oud.

Mijn werkende carrière is gestart in de glansrijke grafische wereld. Hoewel glansrijk? Als graficus is het echt keihard werken. Je moet reuze stressbestendig zijn, want de klant komt vandaag iets brengen en wil het gisteren geleverd hebben. Overwerk is aan de orde van de dag en parttime werken wordt niet op prijs gesteld. Als jong en onschuldig meisje weet je eigenlijk niet wat je overkomt.

Gelukkig heb ik het in die periode toch wel heel erg naar mijn zin gehad en werd mijn creativiteit op prijs gesteld. Maar wat ik nog het meest fijn vind aan die periode is dat ik in die grafische wereld één van mijn hartstvriendinnen heb ontmoet.

Na het krijgen van mijn kinderen heb ik nog even in de grafische wereld gewerkt, maar overwerken met kinderen is bijna niet te doen en toen de mogelijkheid zich voordeed om aan de Hogeschool van Amsterdam te gaan werken, heb ik dat gedaan. Na eerst een projectaanstelling op de financiële afdeling, ben ik uiteindelijk gaan doen wat ik altijd heb gewild, nl. werken met jonge mensen.

Ik werd navigator. Dat kun je vergelijken met een mentor, daarnaast gaf ik trainingen Interpersoonlijke Beroepsvaardigheden. Zoiets als sociale vaardigheidstrainingen. Je kunt dan denken aan bijvoorbeeld sollicitatietraining, presentatietrainingen en vergadertechnieken. Na drie jaar werd ik gevraagd een stagebureau op te zetten en dat vond ik fantastisch. Het contact met zowel studenten, docenten en het bedrijfsleven is voor mij een ideale combinatie.

Thuis heb ik een man (een grote schat) en een kat (Tommie). Alle andere dieren die we hadden (vier katten, twee konijnen, twee ratjes en een muis) zijn in de loop der jaren gaan hemelen.

Onze drie dochters zijn inmiddels volwassen en wonen niet meer thuis. (snik) Twee van de drie hebben inmiddels zelf kindertjes op de wereld gezet en ons trotse grootouders gemaakt.

In 1993 werd mijn eerste korte jeugdverhaal gepubliceerd in een debutantenbundel. Daarna heb ik nog korte verhalen geschreven voor een lokaal televisiestation. 
'Zwarte lieveling' was mijn eerste echte jeugdroman, daarna volgde 'Dertien' en ‘Macho’s en mietjes’. Vervolgens heb ik ook daar het roer omgegooid. Van realistische jeugdromans ben ik overgestapt naar psychologische thrillers. En gelukkig werd dat met “De trap naar de hemel” meteen een succes. Het boek loopt niet alleen in Nederland heel goed. Het is vertaald in het Duits en heeft als titel "Flammenkuss" gekregen. Als je nieuwsgierig bent geworden en de (heel andere!) omslag wilt bekijken, klik dan hiernaast even "Flammenkuss" aan.